فعالین حقوق بشر ودمکراسی در ایران
دستگیری و شکنجه و صدور احکام سنگین برای خانوادهای که با فرزندانشان دیدار کرده اند
بنابه گزارشات رسیده از زندان گوهرداشت کرج خانم زهرا اسدپور کرجی 50 ساله و دختر ایشان خانم فاطمه جوشن 22 ساله در تاریخ 16 بهمن 1386 در میدان ساسان کرج توسط مامورین وزارت اطلاعات ربوده شدند، بعد از ظهر همان روز مامورین وزارت اطلاعات به منزل آنها یورش بردند و منزل آنها را مورد بازرسی قرار دادند و وسائل منزل آنها را تخریب نمودند آنها کامپیوتر خانواده ،سی دی ،کتابها و مقدار زیادی از لوازم منزل را با خود بردند.خانم اسدپور را به سلولهای انفرادی بند 8 معروف به بند سپاه انتقال دادند( شرایطی این بند مانند بند 209 اوین می باشد و تحت کنترل مامورین وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه می باشد) و به مدت 30 روز در سلولهای انفرادی زندانی بودند . در سرمای شدید بهمن ماه او را در سلولی قرار داده بودند که فاقد شیشه بود و از امکانات پوششی محدودی برخوردار بودند.در طی مدتی که در سلولهای انفرادی بسر می بردن دائم تحت بازجوئهای طولانی بودند بازجو.ئیها شب انجام میگرفت که با چشم بند بود و با شکنجه های وحشیانه جسمی و روحی همراه بود. آنها ابتدا او را مورد شکنجه های جسمی قرار می دادند و بعد شروع به بازجوئی از ایشان میکردند و از ایشان می خواستند که گفته های بازجوی را بپذیرد بازجویان وزارت اطلاعات شکنجه های روحی مختلفی علیه ایشان بکار بردند از جمله آنها تهدید به قتل دخترشان ، و یا قتل خودشان ، بازجویان همچنین به ایشان می گفتند که در این سلول انفرادی که هستید ما دختران و زنان زیادی را دار زدیم و مورد هتک حرمت قرار دادیم و این شیوه در طی 30 روز بارها در سلولهای انفرادی تکرا رگردید. خانم اسدپوربدلیل شکنجه های طاقت فرسا چندین روز در اعتصاب غذای خشک بسر بردند و یک بار هم اقدام به خودکشی نمودند. در اثر این شکنجه ها وضعیت جسمی خانم اسدپور به وخامت گرایید وبازجویان وزارت اطلاعات ناچار به آوردن پزشک به سلول انفرادی او شدند. خانم اسدپور در طی دوران زندانی بودن در سلولهای انفرادی از محل نگهداری و و ضعیت دخترشان بی خبر بودند. بازجویانی که در شکنجه خانم اسدپور نقش داشتند بنام های محبی و رضا عارفی هستند که در اداره اطلاعات کرج مستقر هستند همچنین حاج کاظم رئیس زندان گوهر داشت و علی محمدی در شکنجه های آنها مستقیما نقش داشتند خانم فاطمه جوشن را به یکی از سالنهای بند 7 زندان زنان گوهرداشت که محل نگهداری زندانیان عادی و خطرناک است انتقال دادند که او بارها توسط زندانبانان و زندانیان عادی و خطرناک مورد ضرب وشتم قرار گرفتند.خانواده آقای جوشن از زمان ربودن همسر و دخترشان به دادگاه انقلاب و سایر مراکز مراجعه کردند ولی آنها اظهار بی اطلاعی می کردند و رفتار آنها با این خانواده همراه با توهین وتهدید بود پس از گذشت نزدیک به 2 هفته به آنها اطلاع داده شد که آنها در بازداشت وزارت اطلاعات هستند بازجویان اداره اطلاعات محبی و رضا عارفی پدر و پسر خانواده را تقریبا روزانه به اداره اطلاعات فرآمی خواندن و مورد بازجوئی قرار می دادند و همچنین سایر اعضای خانواده مورد تهدید جانی و اخراج از کار مواجه هستند. این خانواد پس از 33 روز پیگیریهای مستمر توانستند با همسر و دخترشان در زمان کوتاهی و تحت نظارت بازجویان ملاقات کنند که هر کدام چندین کیلو وزن کم کرده بودند. مراجعات این خانواده به فردی بنام یار محمدی بازپرسی شعبه 6 دادگاه انقلاب که پرونده این خانواده در دست اوست و به شعبه سوم دادگاه انقلاب کرج که فردی بنام میر قفاری و قاضی پرونده است تا به حال بی نتیجه بوده و با برخوردهای غیر انسانی آنها مواجه هستند و علیرغم صدور وثیقه 25 میلیونی برای هر کدام، از آزادی آنها خوداری می کنندو اخیرا به آنها گفته شده که قصد دارند بعد از تعطیلات عید آنها را مورد محاکمه قرار دهند آنها بدلیل اینکه سال گذشته با فرزندان خود در کمپ اشرف در عراق پس از سالها ملاقات نموده اند تحت شرایط غیر انسانی قرار گرفته اند .لازم به یادآوری است که در طی 2 سال گذشته تعداد زیادی از اعضای خانواده به دلیل دیدار با فرزندانشان دستگیر ، مورد شکنجه قرار گرفته اند و به زندانهای سنگینی محکوم شدند از جمله آنها خانم زهرا عیلقلی62 ساله خانم شهلا زرین فر 50 ساله که اخیرا به زندان گوهردشت تبعید شده آقایان عباس عسگری زاده64، جواد علیقلی 65 ساله،شیرمحمد رضائی در حدود 60 سال زندانی بازمانده از کشتار 1367 اصغر بنازاده زندانی سیاسی سابق حمید بنازاده زندانی سیاسی سابق.فعالین حقوق بشر ودمکراسی در ایران،دستگیری،شکنجه ، زندانی کردن خانواده های که بدلیل ملاقات با فرزندانشان که از حقوق اولیه هر انسان می باشد را محکوم می کند و از سازمانهای حقوق بشری خواستار اقدامات عملی برای پایان دادن به نقض حقوق اولیه انسانی و آزادی فوری آنها است.
فعالین حقوق بشر ودمکراسی در ایران10 فروردین 1387 برابر با 29 مارس 2008
شرایط زندانیان سیاسی فوق به سازمانهای زیر گزارش شد
دستگیری و شکنجه و صدور احکام سنگین برای خانوادهای که با فرزندانشان دیدار کرده اند
بنابه گزارشات رسیده از زندان گوهرداشت کرج خانم زهرا اسدپور کرجی 50 ساله و دختر ایشان خانم فاطمه جوشن 22 ساله در تاریخ 16 بهمن 1386 در میدان ساسان کرج توسط مامورین وزارت اطلاعات ربوده شدند، بعد از ظهر همان روز مامورین وزارت اطلاعات به منزل آنها یورش بردند و منزل آنها را مورد بازرسی قرار دادند و وسائل منزل آنها را تخریب نمودند آنها کامپیوتر خانواده ،سی دی ،کتابها و مقدار زیادی از لوازم منزل را با خود بردند.خانم اسدپور را به سلولهای انفرادی بند 8 معروف به بند سپاه انتقال دادند( شرایطی این بند مانند بند 209 اوین می باشد و تحت کنترل مامورین وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه می باشد) و به مدت 30 روز در سلولهای انفرادی زندانی بودند . در سرمای شدید بهمن ماه او را در سلولی قرار داده بودند که فاقد شیشه بود و از امکانات پوششی محدودی برخوردار بودند.در طی مدتی که در سلولهای انفرادی بسر می بردن دائم تحت بازجوئهای طولانی بودند بازجو.ئیها شب انجام میگرفت که با چشم بند بود و با شکنجه های وحشیانه جسمی و روحی همراه بود. آنها ابتدا او را مورد شکنجه های جسمی قرار می دادند و بعد شروع به بازجوئی از ایشان میکردند و از ایشان می خواستند که گفته های بازجوی را بپذیرد بازجویان وزارت اطلاعات شکنجه های روحی مختلفی علیه ایشان بکار بردند از جمله آنها تهدید به قتل دخترشان ، و یا قتل خودشان ، بازجویان همچنین به ایشان می گفتند که در این سلول انفرادی که هستید ما دختران و زنان زیادی را دار زدیم و مورد هتک حرمت قرار دادیم و این شیوه در طی 30 روز بارها در سلولهای انفرادی تکرا رگردید. خانم اسدپوربدلیل شکنجه های طاقت فرسا چندین روز در اعتصاب غذای خشک بسر بردند و یک بار هم اقدام به خودکشی نمودند. در اثر این شکنجه ها وضعیت جسمی خانم اسدپور به وخامت گرایید وبازجویان وزارت اطلاعات ناچار به آوردن پزشک به سلول انفرادی او شدند. خانم اسدپور در طی دوران زندانی بودن در سلولهای انفرادی از محل نگهداری و و ضعیت دخترشان بی خبر بودند. بازجویانی که در شکنجه خانم اسدپور نقش داشتند بنام های محبی و رضا عارفی هستند که در اداره اطلاعات کرج مستقر هستند همچنین حاج کاظم رئیس زندان گوهر داشت و علی محمدی در شکنجه های آنها مستقیما نقش داشتند خانم فاطمه جوشن را به یکی از سالنهای بند 7 زندان زنان گوهرداشت که محل نگهداری زندانیان عادی و خطرناک است انتقال دادند که او بارها توسط زندانبانان و زندانیان عادی و خطرناک مورد ضرب وشتم قرار گرفتند.خانواده آقای جوشن از زمان ربودن همسر و دخترشان به دادگاه انقلاب و سایر مراکز مراجعه کردند ولی آنها اظهار بی اطلاعی می کردند و رفتار آنها با این خانواده همراه با توهین وتهدید بود پس از گذشت نزدیک به 2 هفته به آنها اطلاع داده شد که آنها در بازداشت وزارت اطلاعات هستند بازجویان اداره اطلاعات محبی و رضا عارفی پدر و پسر خانواده را تقریبا روزانه به اداره اطلاعات فرآمی خواندن و مورد بازجوئی قرار می دادند و همچنین سایر اعضای خانواده مورد تهدید جانی و اخراج از کار مواجه هستند. این خانواد پس از 33 روز پیگیریهای مستمر توانستند با همسر و دخترشان در زمان کوتاهی و تحت نظارت بازجویان ملاقات کنند که هر کدام چندین کیلو وزن کم کرده بودند. مراجعات این خانواده به فردی بنام یار محمدی بازپرسی شعبه 6 دادگاه انقلاب که پرونده این خانواده در دست اوست و به شعبه سوم دادگاه انقلاب کرج که فردی بنام میر قفاری و قاضی پرونده است تا به حال بی نتیجه بوده و با برخوردهای غیر انسانی آنها مواجه هستند و علیرغم صدور وثیقه 25 میلیونی برای هر کدام، از آزادی آنها خوداری می کنندو اخیرا به آنها گفته شده که قصد دارند بعد از تعطیلات عید آنها را مورد محاکمه قرار دهند آنها بدلیل اینکه سال گذشته با فرزندان خود در کمپ اشرف در عراق پس از سالها ملاقات نموده اند تحت شرایط غیر انسانی قرار گرفته اند .لازم به یادآوری است که در طی 2 سال گذشته تعداد زیادی از اعضای خانواده به دلیل دیدار با فرزندانشان دستگیر ، مورد شکنجه قرار گرفته اند و به زندانهای سنگینی محکوم شدند از جمله آنها خانم زهرا عیلقلی62 ساله خانم شهلا زرین فر 50 ساله که اخیرا به زندان گوهردشت تبعید شده آقایان عباس عسگری زاده64، جواد علیقلی 65 ساله،شیرمحمد رضائی در حدود 60 سال زندانی بازمانده از کشتار 1367 اصغر بنازاده زندانی سیاسی سابق حمید بنازاده زندانی سیاسی سابق.فعالین حقوق بشر ودمکراسی در ایران،دستگیری،شکنجه ، زندانی کردن خانواده های که بدلیل ملاقات با فرزندانشان که از حقوق اولیه هر انسان می باشد را محکوم می کند و از سازمانهای حقوق بشری خواستار اقدامات عملی برای پایان دادن به نقض حقوق اولیه انسانی و آزادی فوری آنها است.
فعالین حقوق بشر ودمکراسی در ایران10 فروردین 1387 برابر با 29 مارس 2008
شرایط زندانیان سیاسی فوق به سازمانهای زیر گزارش شد
1- عفو بین الملل
2- شورای حقوق بشر سازمان ملل3
- کمیسر عالی حقوق بشر
4- دیدبان حقوق بشر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر