منصور امان
باند حُجت الاسلام مُقتدی صدر را می توان گرما سنج مُناسبات آمریکا و جمهوری اسلامی در عراق دانست. شدت یا فُروکش اقدامهای تروریستی تُفنگچیان وی، به گونه بی واسطه ای با کاهش یا افزایش تنش در محورهای مورد اختلاف کاخ سفید و اندرونی "آقا" تنظیم می شود.
از این زاویه، درگیریهای خونین بصره میان نیروهای امنیتی عراق که از سوی نظامیان آمریکایی و انگلیسی پُشتیبانی می شوند و باند آقای صدر، حتی یک جنگ نمایندگی هم نمی تواند خوانده شود. هُشدار روز یکشنبه ژنرال پترووس، فرمانده نیروهای ائتلاف مبنی بر آنکه افزایش دوباره حملات در نُقاط مُختلف عراق را "نقض تعهُدات مقامهای ارشد جمهوری اسلامی" ارزیابی می کند، در حقیقت اعلام اتخاذ رویه مُتناسب در برابر این شرایط نیز بود. بیان عملی این رویکرد، در مرتبه ی نخُست نشاندن باند داغ خورده رژیم مُلاها در عراق بر دایره ی هدف می توانست باشد.
سیاست مزبور را آقای مالکی هم صرف نظر از آنکه با آن مُخالف یا موافق باشد، باید حمل کُند. بُردن او به مرکز درگیریها (بصره) و دخیل نشان دادن پُر آب و تاب وی در کوفتن بُرج و باروی "ارتش مهدی"، به گردابی که در برابر تحریک کُنندگان در این و آن سوی مرز قرار گرفته نور تابانده است. دولت مُشترک "مجلس اعلا" و "حزب الدعوه" می تواند مُشابه آنچه که در سطحی محدود تر با ورود به رقابتهای خونین باندی در بندر نفتی بصره تاکنون تجربه کرده است را به طور سراسری داشته باشد.
تهدید آقای صدر به "شورش سراسری" درصورت خاتمه نیافتن حملات به باند وی، نه فقط این چشم انداز را قابل لمس تر کرده است بلکه، حُضور نمادین آقای نوری مالکی در بصره را نیز مفهومی عملی و اجتناب ناپذیر می بخشد.
جمهوری اسلامی نوک پیکان درگیریها در عراق را به سمت بالا چرخش می دهد و به همراه آن، مسیر درجه حرارت در اطراف بُشکه ی باروتی که بر آن نشسته را تعیین می کُند.
باند حُجت الاسلام مُقتدی صدر را می توان گرما سنج مُناسبات آمریکا و جمهوری اسلامی در عراق دانست. شدت یا فُروکش اقدامهای تروریستی تُفنگچیان وی، به گونه بی واسطه ای با کاهش یا افزایش تنش در محورهای مورد اختلاف کاخ سفید و اندرونی "آقا" تنظیم می شود.
از این زاویه، درگیریهای خونین بصره میان نیروهای امنیتی عراق که از سوی نظامیان آمریکایی و انگلیسی پُشتیبانی می شوند و باند آقای صدر، حتی یک جنگ نمایندگی هم نمی تواند خوانده شود. هُشدار روز یکشنبه ژنرال پترووس، فرمانده نیروهای ائتلاف مبنی بر آنکه افزایش دوباره حملات در نُقاط مُختلف عراق را "نقض تعهُدات مقامهای ارشد جمهوری اسلامی" ارزیابی می کند، در حقیقت اعلام اتخاذ رویه مُتناسب در برابر این شرایط نیز بود. بیان عملی این رویکرد، در مرتبه ی نخُست نشاندن باند داغ خورده رژیم مُلاها در عراق بر دایره ی هدف می توانست باشد.
سیاست مزبور را آقای مالکی هم صرف نظر از آنکه با آن مُخالف یا موافق باشد، باید حمل کُند. بُردن او به مرکز درگیریها (بصره) و دخیل نشان دادن پُر آب و تاب وی در کوفتن بُرج و باروی "ارتش مهدی"، به گردابی که در برابر تحریک کُنندگان در این و آن سوی مرز قرار گرفته نور تابانده است. دولت مُشترک "مجلس اعلا" و "حزب الدعوه" می تواند مُشابه آنچه که در سطحی محدود تر با ورود به رقابتهای خونین باندی در بندر نفتی بصره تاکنون تجربه کرده است را به طور سراسری داشته باشد.
تهدید آقای صدر به "شورش سراسری" درصورت خاتمه نیافتن حملات به باند وی، نه فقط این چشم انداز را قابل لمس تر کرده است بلکه، حُضور نمادین آقای نوری مالکی در بصره را نیز مفهومی عملی و اجتناب ناپذیر می بخشد.
جمهوری اسلامی نوک پیکان درگیریها در عراق را به سمت بالا چرخش می دهد و به همراه آن، مسیر درجه حرارت در اطراف بُشکه ی باروتی که بر آن نشسته را تعیین می کُند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر