معنی انتخابات ایران

ناهيد سيمادوست

‏‏ بسياری از رسانه های دولتی در روزهای پس از انتخابات مجلس ایران، بيشتر بر حجم ‏مشارکت مردمی تمرکزکرده اند تا هويت برندگان اين رويداد. باقيماندن اصلاح طلبان در ‏کورس رقابت ها به اميد تشکيل يک بلوک قدرتمند اقليت در مجلس- عليرغم رد صلاحيت ‏های صورت گرفته توسط شورای غير انتخابی نگهبان که تعداد نامزدهايشان را به 130 نفر ‏کاهش داد- باعث مشارکت بيشتر مردم شد. آنها در حاليکه 40 کرسی مجلس را در استان ها ‏به خود اختصاص داده اند، هنوز به اشغال حتی يک کرسی نمايندگی در تهران هم مطمئن ‏نیستند. تا شامگاه يکشنبه، 24 کرسی از 30 کرسی پايتخت ايران به طرفداران احمدی نژاد از ‏ائتلاف اصولگراها اختصاص یافته است و سرنوشت بقيه کرسی ها به دور دوم انتخابات در ‏ماه آوريل يا مه واگذارشده است. از نظر تئوری، هنوز امکان اين هست که شش کرسی ديگر ‏به اصلاح طلب ها اختصاص یابد.‏جلال خوش چهره، سردبير روزنامه کارگزاران، با اشاره به تلقی که نه تنها نزد اصلاح طلب ‏ها، بلکه در ائتلاف فراگير اصولگراهای منتقد سياستهای احمدی نژاد وجود دارد، گفت: "نه ‏تنها نتايج ، بلکه روشی که برای اعلام نتايج در پيش گرفته شده ، تکان دهنده است."‏هردو گروه به اظهارات مصطفی پور محمدی، وزير کشور ايران، اعتراض کرده اند که حتی ‏پيش از زمان پايان شمارش آراء، از پيروزی ائتلاف اصولگرايان بر 71 درصد کرسی های ‏مجلس خبر داده است. يک نويسنده اصلاح طلب نوشته است: "وزير کشور که قرار است فرد ‏بی طرفی باشد، از خط قرمز عبور کرده است."‏در اقدامی که آشکارا نشان از بروز شکاف در ميان محافظه کاران دارد، ائتلاف فراگير ‏اصولگراها، که به چهره های ميانه روتری نظير علی لاريجانی – مذاکره کننده ارشد هسته ‏ای سابق- و محمد باقر قاليباف- شهردار تهران- نزديک است، در نامه ای به شورای نگهبان، ‏محافظه کاران طرفدار احمدی نژاد را به انجام اقدامات خلاف قاعده در برخی حوزه های ‏انتخاباتی متهم کرده است. ‏اما به نظر می رسد دورنمای اين انتخابات، حاکی از ادامه روند مجلس قبلی باشد. عطريانفر، ‏يک مشاور نزديک به تکنوکرات های حامی اکبر رفسنجانی – رييس جمهور سابق- می گويد: ‏‏"نتيجه انتخابات، هيچ چيز مگر ادامه وضعی که قبلاً به وجود آمده و شامل رد صلاحيت ها ‏هم بود، نیست. ما حتی قبل از رای گيری هم می دانستيم حدود 60 درصد کرسی ها به ‏محافظه کاران خواهد رسيد." او با اشاره به اينکه بالاترين رای تهران- غلامعلی حداد عادل ‏رييس مجلس حال حاضر- هنوز يک ميليون رای کمتر از نامزد اول اصلاح طلبان در دوران ‏طلايی شان کسب کرده، گفت: "این خود گويای شرایط است."‏با اينحال خيلی از رای دهندگان اصلاح طلب از شرکت در انتخابات امتناع کردند. عاليه ‏مصطفوی 50 ساله، در حوزه رای گيری حسينيه ارشاد در شمال تهران، گفت هرچند او برای ‏رای دادن آمده اما فکر نمی کند نتيجه انتخابات به دلخواه او باشد. او گفت: "کشورهای غربی ‏هميشه می گويند ما مجبوربه رای دادن شده ايم. من آمده ام نشان دهم که رای می دهيم، چون ‏خودمان می خواهيم."‏عاطفه شمس 26 ساله، می گويد شوهرش به او تذکر داده است که اگر در انتخابات شرکت ‏کند، به خود و مردمش خيانت کرده است. اما او اضافه می کند،"دوستم در نهايت مرا متقاعد ‏کرد که تصميم گيری ما مهم است، حتی اگر انتخاب بين بد و بدتر باشد." سميرا، دوست 27 ‏ساله او هم وارد بحث می شود: "اين عمر ماست که به حراج گذاشته شده، نه عمر مردم خارج ‏از کشور که به ما توصيه می کنند در انتخابات شرکت نکنيم. ما جنگ داخلی نمی خواهيم، ‏نمی خواهيم کشورمان تحت اشغال قرار بگيرد، ما انقلاب نمی خواهيم. فقط می خواهيم مطمئن ‏شويم خاصیت جمهوریت ا ز جمهوری اسلامی جدا نشود. ما به تعداد کافی از اصلاح طلبان ‏در مجلس رای داديم که زمينه را برای انتخابات رياست جمهوری آينده آماده کنند."‏صرفنظر از نتيجه انتخابات، برخی تحليلگران اين انتخابات را به عنوان تمرينی برای رای ‏دهندگان اصلاح طلب و ميانه رو می بينند تا آنها را دوباره به شرکت در رای گيری ها ‏علاقمند نمايد و زمينه را برای به چالش کشيدن احمدی نژاد در انتخابات رياست جمهوری ‏آينده آماده سازد. خوش چهره، حتی چيزی را می بيند که از آن به عنوان "ائتلاف نانوشته ‏تاکتيکی ميان محافظه کاران ميانه رو و اصلاح طلبان" که در حال تبديل تدريچی به يک ‏‏"ائتلاف واقعی استراتژيک" است، تعبير می کند. اين دو گروه بيش از اينکه به احمدی نژاد ‏نزديک باشند، از نظر نگاه مصلحت انديشانه به سياست خارجی و اقتصاد با يکديگر همخوانی ‏دارند. عطريانفر می گويد با نزديک به يک سوم مجلس از اصلاح طلبان و نمايندگان مستقل، ‏شانس خوبی برای جلب نظر روحانيون محافظه کار –خصوصاً در صورت ادامه روند ‏اقتصاد نابسامان و سياست خارجی مخاصمه آميز احمدی نژاد- وجود دارد. بدین ترتیب احتمال ‏بوجود آمدن یک "ائتلاف بحرانی" ميان اصلاح طلبان و محافظه کاران برای باز شدن راه ‏برای يک نيروی مصلحت انديش سياسی زياد خواهد بود.‏
منبع: تايم – 16 مارس ‏