رهبران دو بخش یونانی و ترک نشین قبرس به منظور حل اختلافات خود و تلاش برای وحدت دوباره این جزیره با یکدیگر ملاقات کرده اند.
روز جمعه، 21 مارس (2 فروردین) مذاکرات وحدت قبرس پس از چهار سال وقفه با شرکت دیمیتریس کریستوفیاس، رئیس جمهور قبرس، و محمد علی طلعت، رئیس جمهور بخش ترک نشین این جزیره، در مجتمع متعلق به سازمان ملل در این جزیره برگزار شد و دو طرف بر سر آغاز مذاکرت برای حل اختلافات موجود توافق کردند.
دو طرف همچنین اعلام داشتند که گذرگاه بین دو بخش شمالی و جنوبی قبرس در خیابان لدرا را بازگشایی خواهند کرد.
این نخستین دیدار رهبران جوامع یونانی و ترک قبرس از زمان آغاز دوره ریاست جمهوری آقای کریستوفیاس، رهبر حزب کمونیست قبرس موسوم به حزب پیشرو کارگران و تنها رهبر کمونیست یکی از کشورهای عضو اتحادیه اروپاست.
محمد علی طلعت نیز که به حزب چپگرای جمهوریت ترک قبرس تعلق دارد در سال 2005 به سمت رئیس جمهوری قبرس شمالی انتخاب شد و همواره از دستیابی به توافق با جامعه یونانی جزیره حمایت کرده است.
آقایان کریستوفیاس و طلعت بر لزوم ارتباط نزدیکتر بین جوامع یونانی و ترک قبرس تاکید نهاده و خواستار حل و فصل اختلافات دو طرف از طریق مذاکره شده اند.
در سال های گذشته نیز تلاش هایی برای آشتی بین این دو جامعه و وحدت مجدد قبرس صورت گرفت که به نتیجه نرسید، اما برخی از ناظران نسبت به نتیجه مذاکرات کنونی ابراز خوشبینی کرده اند.
به گفته آنان، حل بحران فعلی برای موفقیت ترکیه در پذیرش در اتحادیه اروپا ضرورت دارد زیرا جمهوری قبرس و یونان، که از آن حمایت می کند، اعضای اتحادیه اروپا بوده و از حق وتو در قبول اعضای جدید برخوردار هستند.
منافع عضویت در اتحادیه اروپا
اتحادیه اروپا جمهوری قبرس جنوبی را به عنوان حکومت قانونی تمامی این جزیره به عضویت پذیرفته و منافع عضویت در اتحادیه اروپا نیز در اختیار همین حکومت قرار می گیرد و جمهوری قبرس شمالی سهم مستقیم از آن ندارد.
بنابراین احتمالا هم ترکیه، که تنها کشوری است که جمهوری قبرس شمالی را به رسمیت شناخته، و هم جامعه ترک قبرس از حل بحران کنونی استقبال خواهند کرد
انتظار می رود مبنای مذاکرات کنونی را طرح ارائه شده توسط سازمان ملل در سال 2006 تشکیل دهد که هر دو طرف آن را امضا کردند اما اقدامی برای به اجرا گذاشتن آن صورت نداده اند.
این طرح بر اساس مذاکرات غیر مستقیم دو طرف با میانجیگری سازمان ملل شکل گرفته اما آقای طلعت از زمان تصدی سمت ریاست جمهوری قبرس شمالی بر مذاکره مستقیم دو طرف تاکید نهاده است.
هدف از این مذاکرات وحدت دوباره قبرس است که از سال 1974 و اشغال نظامی بخش شمالی این جزیره توسط ارتش ترکیه عملا به دو بخش یونانی نشین در جنوب و ترک نشین در شمال تقسیم شده است.
قبرس در سال 1960 استقلال خود را از بریتانیا کسب کرد و حکومت مستقل قبرس براساس مشارکت جوامع ترک و یونانی در اداره امور این جزیره اعلام موجودیت کرد و بریتانیا، یونان و ترکیه حق حاکمیت دولت قبرس را تضمین کردند.
با اینهمه، در سال 1963، نمایندگان اقلیت ترک در پی اختلاف بر سر نحوه اجرای این توافق از دولت قبرس خارج شدند و در پی بروز درگیری بین دو طرف، سازمان ملل متحد در سال 1964 یک نیروی پاسدار صلح را به این جزیره اعزام داشت که ماموریت آن تا کنون تمدید شده است.
در سال 1974 دولت سراسقف ماکاریوس، رئیس جمهور وقت قبرس، در کودتایی به تحریک حکومت نظامیان یونان سرنگون شد و ترکیه با استناد به موقعیت خود به عنوان یکی از تضمین کنندگان حق حاکمیت قبرس، واحدهای ارتش خود را در شمال این سرزمین مستقر کرد.
پی آمدهای تقسیم قبرس
اقدام ترکیه عملا باعث تقسیم قبرس به دو بخش ترک نشین و یونانی نشین و جابجایی چند ده هزار تن از ساکنان ترک و یونانی این جزیره شد و از جمله مسایلی که در مذاکرات دو طرف باید مورد توجه قرار گیرد، حل و فصل مشکل این گروه از بیجاشدگان قبرسی است.
در سال 1983، رهبران جامعه ترک قبرس تاسیس کشور مستقلی را به نام جمهوری ترک قبرس شمالی اعلام داشتند اما تا کنون به استثنای ترکیه هیچ کشور دیگری این جمهوری را به رسمیت نشناخته است.
این طرح بر اساس مذاکرات غیر مستقیم دو طرف با میانجیگری سازمان ملل شکل گرفته اما آقای طلعت از زمان تصدی سمت ریاست جمهوری قبرس شمالی بر مذاکره مستقیم دو طرف تاکید نهاده است.
هدف از این مذاکرات وحدت دوباره قبرس است که از سال 1974 و اشغال نظامی بخش شمالی این جزیره توسط ارتش ترکیه عملا به دو بخش یونانی نشین در جنوب و ترک نشین در شمال تقسیم شده است.
قبرس در سال 1960 استقلال خود را از بریتانیا کسب کرد و حکومت مستقل قبرس براساس مشارکت جوامع ترک و یونانی در اداره امور این جزیره اعلام موجودیت کرد و بریتانیا، یونان و ترکیه حق حاکمیت دولت قبرس را تضمین کردند.
با اینهمه، در سال 1963، نمایندگان اقلیت ترک در پی اختلاف بر سر نحوه اجرای این توافق از دولت قبرس خارج شدند و در پی بروز درگیری بین دو طرف، سازمان ملل متحد در سال 1964 یک نیروی پاسدار صلح را به این جزیره اعزام داشت که ماموریت آن تا کنون تمدید شده است.
در سال 1974 دولت سراسقف ماکاریوس، رئیس جمهور وقت قبرس، در کودتایی به تحریک حکومت نظامیان یونان سرنگون شد و ترکیه با استناد به موقعیت خود به عنوان یکی از تضمین کنندگان حق حاکمیت قبرس، واحدهای ارتش خود را در شمال این سرزمین مستقر کرد.
پی آمدهای تقسیم قبرس
اقدام ترکیه عملا باعث تقسیم قبرس به دو بخش ترک نشین و یونانی نشین و جابجایی چند ده هزار تن از ساکنان ترک و یونانی این جزیره شد و از جمله مسایلی که در مذاکرات دو طرف باید مورد توجه قرار گیرد، حل و فصل مشکل این گروه از بیجاشدگان قبرسی است.
در سال 1983، رهبران جامعه ترک قبرس تاسیس کشور مستقلی را به نام جمهوری ترک قبرس شمالی اعلام داشتند اما تا کنون به استثنای ترکیه هیچ کشور دیگری این جمهوری را به رسمیت نشناخته است.
جزیره قبرس در شرق دریای مدیترانه و نزدیک سواحل ترکیه واقع است و در طول تاریخ طولانی خود تحت حکومت یونانیان، ایرانیان، مصریان و مسلمانان قرار داشته است.
این سرزمین در قرن شانزدهم به تصرف امپراتوری عثمانی در آمد که منشا مهاجرت ترک های مسلمان به این سرزمین شد.
دولت عثمانی در اواخر قرن نوزدهم به منظور کسب حمایت بریتانیا در جنگ علیه روسیه اداره قبرس و حق ایجاد یک پایگاه دریایی را به بریتانیا واگذار کرد و در سال 1914 و آغاز جنگ اول جهانی، دولت بریتانیا این جزیره را یکی از مستعمرات خود اعلام داشت.
در سال 1974، جمعیت قبرس حدود ششصد و پنجاه هزار نفر برآورد شده بود که 77 درصد آنان را یونانی تباران، 18 درصد را ترک ها و بقیه را سایر اقوام تشکیل می دادند اما گفته می شود که مهاجرت وسیع ترک ها به این سرزمین باعث شده است که جمعیت ترک تباران به حدود دویست و شصت هزار نفر، یعنی نزدیک به 30 درصد کل جمعیت این سرزمین برسد هر چند دولت قبرس جنوبی آمار متفاوتی را ارائه داده است.
اقتصاد بخش یونانی این کشور، که درآمد سرانه آن از حد متوسط درآمد سرانه در اتحادیه اروپا بالاتر است، عمدتا بر اساس جهانگردی شکل گرفته در حالیکه سطح درآمد در بخش ترک نشین این جزیره، که بیشتر به اقتصاد ترکیه وابسته است، کمتر است.
اکثر ترک های ساکن قبرس مسلمان هستند، یونانیان این جزیره از کلیسای ارتدکس قبرس پیروی می کنند در حالیکه اقلیت های دینی متعددی مانند بهائیان، یهودیان، ارامنه و پیروان سایر فرقه های مسیحی نیز در این جزیره سکونت گزیده اند.
این سرزمین در قرن شانزدهم به تصرف امپراتوری عثمانی در آمد که منشا مهاجرت ترک های مسلمان به این سرزمین شد.
دولت عثمانی در اواخر قرن نوزدهم به منظور کسب حمایت بریتانیا در جنگ علیه روسیه اداره قبرس و حق ایجاد یک پایگاه دریایی را به بریتانیا واگذار کرد و در سال 1914 و آغاز جنگ اول جهانی، دولت بریتانیا این جزیره را یکی از مستعمرات خود اعلام داشت.
در سال 1974، جمعیت قبرس حدود ششصد و پنجاه هزار نفر برآورد شده بود که 77 درصد آنان را یونانی تباران، 18 درصد را ترک ها و بقیه را سایر اقوام تشکیل می دادند اما گفته می شود که مهاجرت وسیع ترک ها به این سرزمین باعث شده است که جمعیت ترک تباران به حدود دویست و شصت هزار نفر، یعنی نزدیک به 30 درصد کل جمعیت این سرزمین برسد هر چند دولت قبرس جنوبی آمار متفاوتی را ارائه داده است.
اقتصاد بخش یونانی این کشور، که درآمد سرانه آن از حد متوسط درآمد سرانه در اتحادیه اروپا بالاتر است، عمدتا بر اساس جهانگردی شکل گرفته در حالیکه سطح درآمد در بخش ترک نشین این جزیره، که بیشتر به اقتصاد ترکیه وابسته است، کمتر است.
اکثر ترک های ساکن قبرس مسلمان هستند، یونانیان این جزیره از کلیسای ارتدکس قبرس پیروی می کنند در حالیکه اقلیت های دینی متعددی مانند بهائیان، یهودیان، ارامنه و پیروان سایر فرقه های مسیحی نیز در این جزیره سکونت گزیده اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر