پارلمان اشباح در منطقه خضرا ؛ نمایندگانی که در کشور خود نیستند
پارلمان عراق در ماه های اخیر به پارلمان اشباح در منطقه خضرا تشبیه شده است، پارلمانی که معمولا دو سوم اعضای آن غایبند. بنابه گزارش آسوشييتد پرس، پارلمان عراق در اغلب جلسات آن به حد نصاب قانونی نمی رسد و اغلب به سختی تعداد حاضران به عدد 65 می رسد. پارلمانی که هزینه ماهیانه هر نماینده آن، چند ده هزار دلار برآورد می شود، که شامل محافظ، مسکن، خودرو و سفرهای خارجی و غیره می شود.
محمود مشهدانی رییس پارلمان عراق معمولا در ابتدای جلسات اسامی غائبین را می خواند، تا شاید این مسأله آنها را نسبت به عدم حضورشان در اکثر جلسات حساس کنند، اما تاکنون این کار نتیجه ای نداده است.
از آنجایی که بیشتر نمایندگان پارلمان عراق دارای تابعیت دو گانه هستند، اغلب در خارج از عراق زندگی می کنند و حتی برخی از آنها در دیگرکشورها فعالیت اقتصادی داشته و خانواده های آنها در خارج از عراق اقامت دارند.
نمایندگان عراقی بیشتر در کشورهای اردن، امارات متحده عربی، ایران و انگلیس اقامت دارند. حتی بسیاری از آنها ترجیح می دهند با گذرنامه غیر عراقی خود سفر کنند. در حال حاضر بیشتر رهبران فراکسیون های بزرگ پارلمان عراق نیز در خارج از عراق به سر می برند.
ایاد علاوی رییس فراکسیون العراقیه معمولا بین امان و لندن در حال سفر است تا شاید بتواند با جلب حمایت خارجی دوباره به قدرت برسد. صالح المطلق یکی از رهبران برجسته سنی های عراق در حال حاضر در ابوظبی به سر می برد .
عبدالعزیز حکیم رهبر ائتلاف یکپارچه، بزرگترین جناح سیاسی پارلمان عراق در این چند ماه اخیر به علت بیماری از جلسات غائب بوده و در ایران تحت درمان قرار داشته است. نصار ربیعی رییس فراکسیون صدری ها نیز طیف صدری ها را از امان پایتخت اردن رهبری می کند، آن هم در شرایطی که اخیرا مقتدی صدر رهبر این گروه کناره گیری خود را از سیاست اعلام کرد. نمایندگان کرد نیز از این قضیه مستثنی نیستند و آنها بیشتر در شمال عراق مستقر هستند. برخی نیز مانند عدنان پاچه چی گفته است به خاطر بیماری قلب همسرش و اینکه پارلمان تنها هزینه 20 نفر ازتیم 40 نفره محافظان شخصی اش را می دهد، ناچار است به جای بغداد در ابوظبی زندگی کند.
برخی دلیل عدم شرکت منظم اعضای پارلمان عراق در جلسات را نبود امنیت می دانند، در حالی که عده ای معتقدند که نا امیدی حاکم بر نمایندگان مبنی بر مؤثر نبودن تصمیم گیری های آنها در شرایط اشغال باعث این وضعیت شده است.
به حد نصاب نرسیدن جلسات پارلمان تاکنون موجب تاخیر در بسیاری از قوانین از جمله قانون نفت، قانون انتخابات استان ها و برخی تغییرات قانون اساسی شده است. برای نمونه، تصویب بودجه سال 2008 عراق پس از 5 بار به تعویق افتادن به تصویب رسید.
اخیرا رییس پارلمان عراق برای حل این معضل اعلام کرده است که از این پس برای هر جلسه غیبت، نماینده غایب باید 400 دلار جریمه بپردازد.
به اعتقاد بسیاری از سیاستمداران عراقی، پارلمان این کشور با از دست دادن تاثیرگذاری خود در پرونده های مهمی چون پرونده امنیتی باعث شده که نمایندگان از حضور در جلسات، جدیتی از خود نشان ندهند.
عدنان پاچه چی از کهنه سیاستمداران عراقی در توجیه عدم حضورش در جلسات در گفت وگویی تلویزیونی از ابوظبی گفت:" مردم دیگر نا امید شدند، نه تنها هیچ پیشرفتی در زمینه امنیتی دیده نمی شود، بلکه روز به روز با وعده های دولتی روبرو می شوند که از حمایت خود هم عاجز است".
قانون اساسی عراق اختیارات بسیاری به پارلمان این کشور داده، اما بروز چند دستگی های طائفه ای در این کشور موجب شده که وقت بیشتر پارلمان صرف درگیری های جناحی شیعه و سنی شود که مشغول تخریب یکدیگر هستند. از این رو هیچ مناقشه سازنده ای در نشست های پارلمان عراق صورت نمی گیرد.
محمود مشهدانی می گوید:" اعضاء پارلمان به مثابه شریان های سیاسی عراق به شمار می روند و اگر این شریان ها از کار بیفتند، همه چیز فلج خواهد شد".
در عراق چند ماه طول می کشد تا پارلمان این کشور بتواند به حد نصاب نصف+1 برسد و در پی آن بتواند قوانینی که ماه ها انتظار تصویب را می کشند به سرانجامی برساند. در این میان نباید خروج هر از چند گاه گروه های سیاسی از پارلمان عراق را فراموش کرد که آخرین آن خروج 30 نفر از نمایندگان طیف صدری ها بود که چند ماه طول کشید.
نمایندگان عراقی برای شرکت در جلسات پارلمان باید خود را به «هتل الرشید» در منطقه سبز(وسط بغداد) برسانند. آنها در این هتل از تمامی امکانات لازم برخوردارند.
محمد احمداوی عضو فراکسیون حزب فضیلت در مورد غیبت اعضای پارلمان عراق می گوید:" بیشتر آنها (نمایندگان) برای سیاسیت بازی، ژست، مال اندوزی و غیره اینجا هستند. واقعا نا امید کننده است، ما در این شرایط حساس باید فقط به فکر راه انداختن امور کشور و مردم باشیم".
به هر حال بنابر اعتقاد بسیاری از مردم عراق، پارلمان پوشالی امروز این کشور نتوانسته است حتی در قد و غواره پارلمان دوران دیکتاتور سابق بغداد که اعضای آن مجبور بودند برای تصویب لوایحی سرنوشت ساز( البته به نام مردم!) به اتفاق آرا تنها سری تکان دهند، ظاهری نشان دهند.
از حدود 275 کرسى پارلمان، ائتلاف عراق متحد(صدری ها 30 کرسی) 128 کرسى، ائتلاف کردها 56 کرسى، جبهه توافق (اعراب سنى) 47 کرسى، فهرست اياد علاوى 15 کرسى، فهرست احمد چلبى 10 کرسى، فهرست صالح مطلق 5 کرسى، جبهه ترکمن 3 کرسى و مسيحى 3 کرسى را در اختیار دارند.
محمود مشهدانی رییس پارلمان عراق معمولا در ابتدای جلسات اسامی غائبین را می خواند، تا شاید این مسأله آنها را نسبت به عدم حضورشان در اکثر جلسات حساس کنند، اما تاکنون این کار نتیجه ای نداده است.
از آنجایی که بیشتر نمایندگان پارلمان عراق دارای تابعیت دو گانه هستند، اغلب در خارج از عراق زندگی می کنند و حتی برخی از آنها در دیگرکشورها فعالیت اقتصادی داشته و خانواده های آنها در خارج از عراق اقامت دارند.
نمایندگان عراقی بیشتر در کشورهای اردن، امارات متحده عربی، ایران و انگلیس اقامت دارند. حتی بسیاری از آنها ترجیح می دهند با گذرنامه غیر عراقی خود سفر کنند. در حال حاضر بیشتر رهبران فراکسیون های بزرگ پارلمان عراق نیز در خارج از عراق به سر می برند.
ایاد علاوی رییس فراکسیون العراقیه معمولا بین امان و لندن در حال سفر است تا شاید بتواند با جلب حمایت خارجی دوباره به قدرت برسد. صالح المطلق یکی از رهبران برجسته سنی های عراق در حال حاضر در ابوظبی به سر می برد .
عبدالعزیز حکیم رهبر ائتلاف یکپارچه، بزرگترین جناح سیاسی پارلمان عراق در این چند ماه اخیر به علت بیماری از جلسات غائب بوده و در ایران تحت درمان قرار داشته است. نصار ربیعی رییس فراکسیون صدری ها نیز طیف صدری ها را از امان پایتخت اردن رهبری می کند، آن هم در شرایطی که اخیرا مقتدی صدر رهبر این گروه کناره گیری خود را از سیاست اعلام کرد. نمایندگان کرد نیز از این قضیه مستثنی نیستند و آنها بیشتر در شمال عراق مستقر هستند. برخی نیز مانند عدنان پاچه چی گفته است به خاطر بیماری قلب همسرش و اینکه پارلمان تنها هزینه 20 نفر ازتیم 40 نفره محافظان شخصی اش را می دهد، ناچار است به جای بغداد در ابوظبی زندگی کند.
برخی دلیل عدم شرکت منظم اعضای پارلمان عراق در جلسات را نبود امنیت می دانند، در حالی که عده ای معتقدند که نا امیدی حاکم بر نمایندگان مبنی بر مؤثر نبودن تصمیم گیری های آنها در شرایط اشغال باعث این وضعیت شده است.
به حد نصاب نرسیدن جلسات پارلمان تاکنون موجب تاخیر در بسیاری از قوانین از جمله قانون نفت، قانون انتخابات استان ها و برخی تغییرات قانون اساسی شده است. برای نمونه، تصویب بودجه سال 2008 عراق پس از 5 بار به تعویق افتادن به تصویب رسید.
اخیرا رییس پارلمان عراق برای حل این معضل اعلام کرده است که از این پس برای هر جلسه غیبت، نماینده غایب باید 400 دلار جریمه بپردازد.
به اعتقاد بسیاری از سیاستمداران عراقی، پارلمان این کشور با از دست دادن تاثیرگذاری خود در پرونده های مهمی چون پرونده امنیتی باعث شده که نمایندگان از حضور در جلسات، جدیتی از خود نشان ندهند.
عدنان پاچه چی از کهنه سیاستمداران عراقی در توجیه عدم حضورش در جلسات در گفت وگویی تلویزیونی از ابوظبی گفت:" مردم دیگر نا امید شدند، نه تنها هیچ پیشرفتی در زمینه امنیتی دیده نمی شود، بلکه روز به روز با وعده های دولتی روبرو می شوند که از حمایت خود هم عاجز است".
قانون اساسی عراق اختیارات بسیاری به پارلمان این کشور داده، اما بروز چند دستگی های طائفه ای در این کشور موجب شده که وقت بیشتر پارلمان صرف درگیری های جناحی شیعه و سنی شود که مشغول تخریب یکدیگر هستند. از این رو هیچ مناقشه سازنده ای در نشست های پارلمان عراق صورت نمی گیرد.
محمود مشهدانی می گوید:" اعضاء پارلمان به مثابه شریان های سیاسی عراق به شمار می روند و اگر این شریان ها از کار بیفتند، همه چیز فلج خواهد شد".
در عراق چند ماه طول می کشد تا پارلمان این کشور بتواند به حد نصاب نصف+1 برسد و در پی آن بتواند قوانینی که ماه ها انتظار تصویب را می کشند به سرانجامی برساند. در این میان نباید خروج هر از چند گاه گروه های سیاسی از پارلمان عراق را فراموش کرد که آخرین آن خروج 30 نفر از نمایندگان طیف صدری ها بود که چند ماه طول کشید.
نمایندگان عراقی برای شرکت در جلسات پارلمان باید خود را به «هتل الرشید» در منطقه سبز(وسط بغداد) برسانند. آنها در این هتل از تمامی امکانات لازم برخوردارند.
محمد احمداوی عضو فراکسیون حزب فضیلت در مورد غیبت اعضای پارلمان عراق می گوید:" بیشتر آنها (نمایندگان) برای سیاسیت بازی، ژست، مال اندوزی و غیره اینجا هستند. واقعا نا امید کننده است، ما در این شرایط حساس باید فقط به فکر راه انداختن امور کشور و مردم باشیم".
به هر حال بنابر اعتقاد بسیاری از مردم عراق، پارلمان پوشالی امروز این کشور نتوانسته است حتی در قد و غواره پارلمان دوران دیکتاتور سابق بغداد که اعضای آن مجبور بودند برای تصویب لوایحی سرنوشت ساز( البته به نام مردم!) به اتفاق آرا تنها سری تکان دهند، ظاهری نشان دهند.
از حدود 275 کرسى پارلمان، ائتلاف عراق متحد(صدری ها 30 کرسی) 128 کرسى، ائتلاف کردها 56 کرسى، جبهه توافق (اعراب سنى) 47 کرسى، فهرست اياد علاوى 15 کرسى، فهرست احمد چلبى 10 کرسى، فهرست صالح مطلق 5 کرسى، جبهه ترکمن 3 کرسى و مسيحى 3 کرسى را در اختیار دارند.
نویسنده : بهمن کورونی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر