مناسب ترین نامزد برای شروع جنگ هسته ای

روشنگری:برخی جرج بوش را بدترین رئیس جمهور آمریکا خوانده اند و حتی گفته اند بدتر از او رئیس جمهوری در آمریکا نمیتواند روی کار بیاید. اما گویا در شرایط فعلی جهان، مرز درست کردن برای بدی از دوراندیشی به دور است. هفته پیش بعد از مدت ها شایعه بالاخره نیویورک تایمز خبر رابطه عشقی جان مک کین نامزد حزب حمهوری خواه آمریکا با خانم ویکی آیسمن منتشر کرد. خانم آیسمن آنطور که در گزارشات اخیر منعکس شده است، از طریق ارتباطات نزدیک با قدرتمندان سیاسی و لابیگری نزد آنها به نفع بنگاه های بزرگ خصوصی،در عرض مدت کوتاهی با سرعت پله های ترقی را پیموده بود. نیویورک تایمز نوشت رابطه مک کین با خانم آیسمن، مباشران انتخاباتی مک کین را در جریان مبارزات انتخاباتی 8 سال پیش، چنان وحشت زده کرده بود که آنها تلاش کردند دیدار های این دو را قطع کنند و حتی با خود سناتور به مقابله برخاستند و به خانم وایسمن هشدار دادند از رفت و آمد به ستاد انتخاباتی خودداری کند. مگر خود سناتور کودک بود که کارگزاران انتخاباتی اش به قول نیویورک تایمز ,برای نجات او از دست خودش, به خانم وایسمن متوسل شدند؟ مثل اینکه سناتور حتی رفتار خودش را نمی تواند کنترل کند، نه فقط در رابطه با زیبارویان که اگر این بود ماجرای بدیع و قابل توجهی نبود. پشت پرده این رابطه، خیلی تاریک تر از آن است که بتوان با دل زیباپرست روی آن پرده انداخت. الکساندر کابرن نویسنده آمریکایی انگلیسی تبار با اشاره به این ماجرا به معرفی سناتور پرداخته است. گزارشی از مقاله او در زیر نقل میشود. کابرن می نویسد تا هفته پیش استراتژی سیاسی مباشران جان مک کین به گونه ای طراحی شده بود که با حالتی مطمئن به خود، اوباما را یک تازه وارد دستگاه حکومتی نشان بدهند که وجه مشخصه اش فقدان تعقل، پختگی و قدرت تشخیص است، خصوصیاتی که مک کین به فراوانی از آن برخوردار است. مشکل مک کین این است که خود او سفیهی از دستگاه حکومتی است که وجه مشخصه اش ناتوانی در کنترل خویشتن، بوالهوسی از نظر معیارهای اخلاقی و بلاهت از نظر تشخیص سیاسی است. در چهار روز گذشته این ضعف ها خود را به نمایش گذاشت. معمولا مرگبارترین زخم های یک رسوایی در روزهای دوم، سوم و چهارم عیان می شوند، وقتی که ماجرا پی گیری شده ، تناقضات و رسوایی های جدید یکی بعد از دیگری افشا میشوند. درست بر اساس همین روال از وقتی که نیویورک تایمز سرانجام حداقل بطور ناقص ماجرا را بروز داد، رسوایی ها ی تازه یکی بعد از دیگری رو میشوند، بویژه نیوزویک و واشینگتن پست در این مورد مسابقه گذاشته اند. رسوایی تا اینجا که پیش رفته، این وجوه شخصیت مک کین را به نمایش می گذارد: ابله:, منظره وحشت زده شدن مباشران مک کین از مشاهده رابطه رئیس کمیته تجاری سنا در حال لاس زدن با زن جذاب 32 ساله که برای بنگاه های مخابراتی لابیگری می کند., دروغگو:,انکار دیدار با لاول پاکسون Lowell "Bud" Paxson، سرمایه دار بخش رسانه ای که خانم آیسمن برای او کار میکرد., ریاکار:, انتقاد آتشین از لابی کنندگان و کسانی که در استخدام آنها هستند، در حالی که خودش در هواپیمای خصوصی همان ها سفر کرده، از آنها پول میگیرد و به نفع آنها کار میکند., [در گزارشات رسانه ها آمده است مک کین با لابیگری آیسمن در ازای خدماتی که برای پاکسون انجام میدهد به این امکان دست می یابد که با هواپیمای اختصاصی که او در اختیارش قرار میدهد سفرهای کارزار انتخاباتی را انجام دهد.] کابرن در ادامه مقاله نوشته است هرچه مردم بهتر مک کین را می شناسند، به او بی اعتناتر میشود. این حتی در مورد پاکسون صادق است که حاضر نشد در نامه اش به واشینگتن پست به نفع او شهادت دهد. خدمتی که مک کین به پاکسون کرد از این قرار بود که مک کین دو توصیه نامه به کمیسیون دولتی ارتباطات FCC نوشت تا به نفع فروش بخشی از خطوط رادیو متعلق به بخش عمومی، به یک گروه مسیحی از ابوابجمعی پاکسون، رای دهد. مک کین در این زمان رئیس کمسیون تجارت سنا و بنابراین رئیس FCC بود، یعنی اختیار بودجه FCC در دست مک کین بود و طبیعتا اگر FCC توصیه رئیس را نادیده می گرفت، نقره داغ میشد. سرانجام کمیسون مزبور به میل رئیس رفتار کرد و خط رادیویی را به گروه مسیحی سپرد، هرچند این گروه بنا برعلل دیگری از اجرای برنامه رادیویی منصرف شد. هفته گذشته وقتی این رسوایی برملا شد برنامه ریزان مک کین به واشینگتن پست نوشتند که مک کین توصیه نامه ها را قبل از ملاقات با پاکسون و لابی او یعنی خانم آیسمن نوشته بود. اما پاکسون حاضر نشد بر این ادعا صحه بگذارد و ملاقات های خود با مک کین قبل از نوشتن توصیه نامه ها را افشا کرد. کابرن پس از گزارش این ماجرا می پرسد: آیا تمنا و کشش به خانم آیسمن مک کین را آنقدر کور کرده بود که نمیتوانست بفهمد این رفتار از مردی که علیه لابیگری سخنان آتشین می گوید، مردم را به یاد رسوایی Keating می اندازد که در دوره آغازین ترقی اش در سنا کشتی او را تقریبا به گل نشانده بود:, امیدوارم که چنین باشد. این انگیزه ای قابل هضم تر است تا علاقه به پول پاکسون و فراهم آوردن امکان سفر انتخاباتی با هواپیمای اختصاصی او., [ماجرای Keating که به 5 Keating مشهور است مربوط به یک رسوایی عظیم مالی در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 است که طی آن پنچ سناتور از جمله مک کین برای نجات رئیس یک بنگاه مالی سعی میکنند در فعالیت کمیته تحقیق مداخله و اختلال کنند.هر پنج سناتور به درجات مختلف مورد توبیخ قرار گرفتند.] در کنار رسوایی های مربوط به سوء استفاده از مقام دولتی، یکی از خصوصیات مک کین که مرتب به آن اشاره میشود اخلاق تند او و ناتوانی در کنترل واکنش ها و رفتار خویش است. الکساندر کابرن در این مقاله از یک روزنامه محافظه کار دست راستی که اکنون از نامزدی مک کین دفاع میکند، نقل میکند که در سال 1999 وقتی که مک کین و جرج بوش در آریزونا با هم رقابت می کردند، در مورد او نوشت :, بسیاری از سیاست مداران فعال آریزونا قربانی مزاج آتشین مک کین شده اند. مک کین اغلب به مردم فحش میدهد و از کوره در می رود., روزنامه مزبور در ادامه نوشت به اندازه کافی دلیل وجود دارد که , بطور جدی این سوال را مطرح کنیم آیا مک کین خلق و خوی و مهارت ها و رفتار سیاسی را که از یک رئیس جمهورآتی انتظار می رود دارا هست؟, Thad Cochran یک سناتور هم حزبی دیگر مک کین چندهفته پیش در مورد او گفت:, فکر این که او رئیس جمهور بشود، ستون مهره های مرا می لرزاند. او غیرقابل پیش بینی است. آتشین مزاج است., کابرن نمونه روشنی از تندخویی غیرقابل کنترل مک کین را با ذکر واقعه زیر به دست میدهد: یک منازعه طولانی چند سال در آریزونا جریان داشت. دولت فدرال می خواست یک تلسکوپ روی کوه گراهام بگذارد. بومی ها می گفتند کوه مقدس است. سبزها می گفتند نژاد سنجاب های قرمز این کوه در معرض نابودی قرار می گیرد. در سال 1992 دو پزشک مورد احترام به نام های Robin Silver و Bob Witzeman به دفتر مک کین می روند تا در مورد این مساله با او صحبت کنند. بعدهااین دو پزشک جریان ملاقات با مک کین را برای همکار ودوست کابرن چنین شرح داده اند: وقتی اسم کوه گراهام به میان آمد مک کین از جا کنده شد: , بالا و پائین می پرید. حداقل 10 دقیقه تمام فریاد می زد و به ما فحش می داد. مشتش را به شکلی تکان میداد که گویا میخواست به ما حمله کند. با همان خشونت معمول در دعواهای شدید محلی., وایزمن میگوید او که به شدت حیرت زده شده بود اتاق مک کین را ترک میکند: , من تمام عمر یک فعال محیط زیست بوده ام، ولی آن چیزی که در رابطه با مک کین مرا می ترساند، سیاست های زیست محیطی نیست، بلکه طبع خشن و غیرعقلانی اوست. من فکر میکنم مک کین آنقدر از نظر روانی دچار عدم تعادل است که اگر پوتین به او چیزی بگوید که خوشایند او نباشد، به سینه او می کوبد و به یادش می آورد که انگشتش روی دگمه اتمی است. کسی چه میداند کار به کجا ختم خواهد شد. از نظر من مک کین بیش از هر کسی ممکن است جنگ هسته ای را شروع کند., کابرن اضافه میکند آخرین باری که چنین اتهامی به یک سناتور آریزونا و کاندید ریاست جمهوری زده شد، در رابطه با سناتوری بری گلد واتر در جریان مبارزه انتخاباتی با لیندون جانسون در سال 1964 بود. یک کارزار انتخاباتی موفق علیه او، تصویر دخترکوچکی را نشان میداد که داشت گلی را می چید که به تدریج به ابر قارچی شکل هسته ای تبدیل میشد. ارائه این تصویر از گلد واتر به عنوان کسی که میتواند کار را به جنگ اتمی بکشاند، پایان کار او محسوب میشد. سالها رسانه های آمریکا با معرفی مک کین به عنوان سناتور"maverick" از او تعریف و تمجید کرده اند[ مک کین در برخی مسایل اجتماعی مثل حق سقط جنین و ازدواج همجنسگرایان برخلاف محافظه کاران اصولی رای داده است و به همین دلیل او را سناتور تک رو یا اصطلاحا"maverick" میخوانند]. ولی همکاران او در سنا او راآدم جلوه فروشی میدانند که مقابل دوربین ها و میکروفون ها در باره اسراف در هزینه ها شکوه می کند، بعد با خونسردی در تصویب ماده ای که برای او منفعت دارد و نیم ساعت قبل آن را تقبیح میکرد رای میدهد. آنها شاهد بوده اند که چطور مک کین در وصف پاکی اخلاقی داد سخن میدهد و بعد به همدستی با کیتینک Keating رئیس بانکی بر میخیزد که سرانجا م محکوم شد و به زندان رفت. آنها به سیل پول هایی اشاره می کنند که به خزانه انتخاباتی او واریز میشود و از طرف شرکت هایی است که در دوره ریاست او بر کمیسیون تجارت سنا نظر لطف او را به دست آورده اند. بنگاه های مخابراتی ,از قبیل US West, Bell South, ATT, Bell Atlantic, و نیز صاحبان بانک ها و قراردادهای نظامی در پیشروی او در مبارزه انتخاباتی نقش اصلی را بازی کرده اند. علیرغم همه اینها به نظر کابرن شانس مک کین در انتخابات خیلی زیاد نیست: , با توجه به این مسایل بلاهت است که تصور کنیم مک کین به آسانی میتواند یک سخنور زیرک مثل اوباما را در حالت دفاعی قرار دهد. سناتور 71 ساله با این زندگی نامه ی دردسر ساز، افتان و خیزان در کار زاری به پیش رانده شد که خودش گناه مشکلات عظیم آن را به گردن ندارد. نسبت آرای موافق بوش در این هفته به رکورد جدیدی در این نوع نظر سنجی ها دست یافت: 19 درصد. شواهد فراوانی هست که نشان میدهد برای بسیاری از آمریکایی ها دیگر یک رئیس جمهور از حزب محافظه کار بس است. مک کین تا هم اکنون در جریان کارزار انتخاباتی حداقل دو بار دست به خودکشی سیاسی زد: او به رای دهندگان میشیگان گفت آمریکا صد سال دیگر در عراق خواهد ماند، واینکه آنها هرگز مشاغل شان را پس نخواهند گرفت و او هیچ چیزی از اقتصاد نمی داند.سقوطی بزرگ، در مقیاس باری گلد واتر در انتظار جمهوری خواهان است.

http://www.roshangari.net/